De Roseval aardappeltjes hadden waarschijnlijk al hun geheimen prijs gegeven tijdens de verschillende martelingen waaraan ze blootgesteld waren. Er kan nooit veel geheim gebleven zijn. Waar ze waren gekweekt, de naam van de vrouw van de boer, op welke dag die twee de reguliere consummatie van hun huwelijk manhaftig (of waarschijnlijk vooral vrouwhaftig) uitvoerden.
Als de kleine Rosevalletjes het hadden geweten dan hadden ze waarschijnlijk zelfs opgebiecht welke wilde fantasieën de boerenzoon uit zijn slaap hielden waardoor hij ’s ochtends zat te suffen op de gloednieuwe John Deere. Maar met dat soort details houdt zo’n chic ras zich niet onledig, dus dat zal altijd wel geheim blijven. (Bintjes daarentegen…, maar dat is een ander verhaal)
Alles wat ze wel wisten en wat de kok uit ze probeerde te krijgen, hebben ze waarschijnlijk uitgegild in een poging om de eindeloze rij bewerkingen te doen stoppen. Wat hen allemaal is aangedaan, ik durf het niet te zeggen. Maar waterboarden zal er wel bijgezeten hebben, gezien de bleke kleur die ze hadden. Laat ik het er op houden dat ik wel respect voor ze had vanwege dat laatste beetje bite dat ze hadden weten te behouden na al het voorgaande.
De Entrecôte, dat was een ander verhaal. Hier had ik te maken met een echte held. Wat een taaie! Ik zag bijna het gezicht van de kok voor me terwijl hij al zijn kunsten vergeefs op hem los liet. Geen woord was er uit hem gekomen, ondanks dat alle levenssappen langzaam uit hem gebrand werden. Het kostte mij dan ook heel wat moeite om deze held een waardige weg naar de uitgang te geven, maar ik kon hem natuurlijk niet teleurstellen.
De groenten hadden denkelijk al tijden geleden hun geheimen prijs gegeven . Daarna waren ze administratief tussen kastje en muur geraakt, waardoor ze in de tussenliggende tijd continue in hun sop waren gaargekookt. Na de herontdekking werden ze op slinkse wijze, en zonder blijk van erkenning van het aangedane leed, in een kommetje geschept dat zo nonchalant mogelijk aan mij werd geserveerd.
Ja vrienden, er is een harde wereld achter sommige deuren, waar ondanks de nieuwe media toch nog veel leed onderbelicht blijft…